Ben aşka aşığım kişi ve kurumlar işin içine girince bi terslik oluyor hep, baktım ben de olmuyor kişileri çıkardım hayatımdan, sevmeyi sevdim aşık olmayı sevdim... İçimde yaşamayı seçtim anca orada kirlenmeyecek bu duygular dışa çıktığı anda mahvolacak biliyorum kalbim eskisi gibi çarpmayacak, içim ürpermeyecek düşlediğimde seni böylesi daha iyi....

Yağmur beni hep hüzünlendirmiştir nedenini bilmiyorum ama bana hep ağlayan birini anımsatıyor düşünürken sessizlikte bazen kendim oluyorum bazen de bi başkası, gök gürültüsü ise sanki ağlamasına sebep olan bi haykırış gibi.. Cama, yere , hatta bir yaprağa bile düşen yağmur damlaları bir melodi oluşturuyor beynimde ve dinlediğim tüm müziklerden daha coşkulu ve içten geliyor bana... İşte huzur bu diyorum sonra bakıyorum ki bunun adı sanırım yağmurdan gelen YALNIZLIK......