10 Ekim 2011 Pazartesi

Yağmur beni hep hüzünlendirmiştir nedenini bilmiyorum ama bana hep ağlayan birini anımsatıyor düşünürken sessizlikte bazen kendim oluyorum bazen de bi başkası, gök gürültüsü ise sanki ağlamasına sebep olan bi haykırış gibi.. Cama, yere , hatta bir yaprağa bile düşen yağmur damlaları bir melodi oluşturuyor beynimde ve dinlediğim tüm müziklerden daha coşkulu ve içten geliyor bana... İşte huzur bu diyorum sonra bakıyorum ki bunun adı sanırım yağmurdan gelen YALNIZLIK......

3 yorum:

  1. bloğunuz çok güzel beğendim ve paylaştım dostum..
    başarılı güzel yazılarını paylaşmak isterim..
    dilerim beklentilerin bloğunla ilgili gönlünce olur emeğine sağlık...

    YanıtlaSil
  2. Yalnızlık güzeldir aslında. Bir bakıma terapi gibi. Kendinizi dinlediğiniz, kendinizle dertleştiğiniz sadece sizin girebildiğiniz, insanların zorla bile giremeyeceği tek yer. :)

    YanıtlaSil
  3. Yalnızlık güzeldir aslında. Bir bakıma terapi gibi. Kendinizi dinlediğiniz, kendinizle dertleştiğiniz sadece sizin girebildiğiniz, insanların zorla bile giremeyeceği tek yer. :)

    YanıtlaSil